بازگشت

داشتم وبلاگ احسان رو می خوندم که یه دفعه احساس کردم چقدر دلم می خواد بنویسم دوباره! خواستم یه کامنت بذارم که یادم افتاد چراغی که به منزل رواست به مسجد (وبلاگ احسان!) حرومه! خلاصه اینجوری شد که این طوری شد!

البته ناگفته نمونه که نوشته های کامبیز هم بر سر حال آوردن من بی تاثیر نبوده!

فعلا عرضی نیست دیگه!

پ.ن. من اخیرا متوجه شدم که دیکتهء کلمه ها داره کم کم یادم میره! «عرض» رو توی جملهء بالا کلی فکر کردم تا یادم اومد چطوری باید نوشت. فرهنگ لغت رو واسه همین می خواستم همرام بیارم که متاسفانه موقع فرایت کردن بارم اضافه اومد و بعدا هم فراموش کردم بَرش دارم.